Koffietijd, alweer!
We waren wéér vroeg op, vandaag, en zijn om 9.00 al kant-en-klaar voor de dingen die deze dag gaat brengen. Plezierig, zéér plezierig!
Rosalinn, onze hulp, is inmiddels ook gearriveerd, dus vanochtend gaat het huis weer op z'n kop. Om 11.00 komt pedicure Marjanne m'n voeten verzorgen; ook zoiets waarop ik me kan verheugen! En vanmiddag komt vriendin Joan uit Amersfoort. Kortom, we gaan een welbestede dag hebben.
Ik zit nog eens m'n blog terug te lezen en kijk: dat psychologische dipje waarover ik eerder schreef, lijkt niet te zijn opgetreden; wel zo rond C+7 wat lichamelijke dipjes - maar die kunnen ook zijn veroorzaakt door de Eprex-prik. We zullen 't beleven: morgen komt de prikzuster wéér - wekelijks moet ik geprikt worden. Dan merk ik wel of ik op de dag zelf en zo'n twee dagen na de prik beroerder ben dan anders ...
Voor mezelf is het schrijven van dit blog (mede) een manier om te verwerken. Ik zet mijn gedachten en mijn gevoelens op (virtueeel) papier, knip en plak nog 'ns wat, formuleer eens op een andere manier, haal weg wat niet relevant lijkt te zijn, voeg toe ... en langzamerhand ontstaat een beeld van mijn eigen situatie; een beeld dat helder is voor mezelf. In het verlengde daarvan ontstaat een beeld van de situatie van Julia en mijzelf. En, in het verlengde dáár weer van, ontstaat een beeld van ons samen in onze familie-, vrienden- en bekenden-kringen. We zijn als het ware bezig om foto's van dat veranderde perspectief, waarover ik al eerder schreef, in te passen in ons geestelijk foto-album van de (nieuwe) werkelijkheid. En de reacties op het beeld dat wordt opgeroepen zijn óók weer beelden die het totaal verduidelijken.
Avond.
Na het bovenstaande te hebben geschreven, zakte ik rond 10.00 uur volledig in. Dóódmoe was ik. Eerst maar 'n uurtje slapen, dan weer op voor Marjanne; dat was het idee. 't Liep anders. Marjanne kwam inderdaad rond 11.00, maar vond 't wel een goed idee dat ik gedurende het behandelen van m'n voeten op bed bleef liggen. Zo gezegd, zo gedaan. Ze verzorgde m'n voeten ... en gaf daarna een uitgebreide voetreflex-massage. Ik zou níet weten waar het anders door is gekomen: ik heb bijna de hele verdere dag geslapen en gesnurkt. Oké, ik was best moe ... maar zó moe ... 't zal wel het ontspannen zijn ...
Nou ja, ik bèn nog even uit bed geweest, 'n uurtje, om met Joan te babbelen; maar daarna ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten