Vandaag d e derde chemokuur ondergaan. Dat betekende vanmorgen vroeg op, om 9:15 in het ziekenhuis, infuusje prikken (dit keer op m'n linkerhand; door de kuren wordt het steeds moeilijker een plekje te vinden waar goed geprikt kan worden ... Ook al omdàt ik al heel moeilijk prikbaar (en dus heel makkelijk prikkelbaar) ben ... (dat laatste is intussen een standaardgrapje geworden; de meeste verpleegkundigen ontspannen zich merkbaar, als je zo'n grapje maakt ... En prikken dan óók beter ...)) en vervolgens tot tegen 15:00 de ene zak vloeistof na de andere ingepompt krijgen.
Julia was er uiteraard bij en is in de loop van de ochtend even de stad ingegaan voor wat boodschappen. En tegen de tijd dat ze weer terug was, was ik zó moe dat ik in slaap ben gevallen - en volgens deze en gene (on)behoorlijk heb liggen snurken. Hm. Veel hebben we elkaar niet gesproken ...
Naja, tegen de tijd dat de kuur klaar was, moest ik (niet voor de eerste keer) plots reusachtig nodig naar het toilet. En daar begon uiteraard de pomp te piepen dat de kuur volledig was. Dus pompte de pomp niet meer, viel de tegendruk weg - en begon er wat bloed vanuit m'n ader in de infuusslang te lopen. Langzaam maar zeker kleurde die wat rood.
Terug op de kamer kwam de verpleegkundige, Jeanine, de zaak afkoppelen. Ik maakte zo'n opmerking over dat bloed in die slang waarop ze zei: "Ja! Je verliest bloed! Je word al helemaal wit!" ... En vervolgens in de lach schoot. (Maar wie mij kent die wéét dat ik al wit werd.)
Afijn, 't is voor vandaag weer achter de rug. Nu ben ik alleen erg moe, dus ik zal vanavond wel bijtijds slapen ...
derde kuur alweer! ik ben benieuwd of het tot nu toe (minder?)erger is dan je je voorstelde voordat de kuren begonnen. Het is toch een hele opgave om dat allemaal te moeten ondergaan hoe meelevend je omgeving ook is. Jij voelt het in je lijf en in je denken en misschien droom je er ook nog heftig door(?Dat bloed in de infuusslang gebeurt vaak hoor, niets om je ongerust over te maken. Het bewijst in ieder geval dat je nog rood bloed over hebt in je lijf ;-). Broer en Julia alweer veel sterkte toegewenst.
BeantwoordenVerwijderenHé broer,
BeantwoordenVerwijderentja. je kent me: ik maakte me er tevoren geen voorstelling van; ik heb altijd zoiets van: laat maar komen, ik merk 't wel ... uiteindelijk reageert ieder mens anders, dus waarom zou ik energie steken in iets volledig onvoorspelbaars? tot nog toe valt het me allemaal best mee, niet echt ziek, wel moe, veel slapen, niet dromen!
ach ja, dat bloed, dat weet ik ook wel ... maar tussen objectief weten en subjectief ervaren zit toch wèl een verschil ... ik kan gewoon niet tegen bloed!
Jan