Hoog tijd om weer 'ns wat aan m'n blog te doen. Hoewel er de afgelopen dagen eigenlijk niet èrg veel bijzonders is gebeurd. Behalve vrijdag, dan. Tijdens het tandenpoetsen 's morgens hield ik plotseling een groot stuk kies plus inlay in m'n hand. Afgebroken, spontaan. Tja, wat gaat er op zo'n moment door je heen?

"Wees blij ... Wees blij ... ? Kan ik híer op één of andere manier blij van worden? Is er ergens, waar dan ook, iets te vinden? Een onverwacht aspect, dat me toch nog moed en een blij gevoel kan geven? ... Nou ... Nee ... Ik denk van niet. Eerlijk gezegd word ik hier he-le-maal niet blij van!"

Dat ging er dus door me heen.

Maar dan op z'n Amsterdams. Wat kernachtiger. Met wat meer uitroeptekens. Gepeperd en gepekeld. Dat de gaten in het papier vallen als je het opschrijft.

Afijn, laat in de middag konden Julia en ik terecht bij een tandarts hier in Harderwijk die, heel zorgvuldig - en pijnloos, zelfs zonder verdoving - de kies heeft gerepareerd! Maar de vrijdag was natuurlijk naar de bliksem ... De hele dag in de zenuwen gezeten ...

Zaterdag had ik zoiets van: komop, ik ga wat doen! Julia heeft me in de loop van de middag in de rolstoel gezet en een eind mee naar buiten genomen; en ik ben wat administratie en dergelijke gaan doen - en daarbij over m'n grenzen gegaan. Vandaag, zondag, was dus niet veel. Gelukkig zijn Aad en Annemiek geweest ... Een héél leuk bezoek!