Gisteren was het Julia's verjaardag ... Om het echt te vieren kwam niets van, maar dat er aan haar is gedacht is duidelijk: al 's morgens vroeg kwam het eerste boeket (van Essenburgh en Mariëngaard), bij de post stápels kaarten, een telefoon die om de haverklap rinkelde, 's middags een volgend boeket ... En Julia moest naar de tandarts! Dat soort dingen gebeurt: dinsdag brak een stuk kies of vulling af; wat moet je dan anders? Voor alle zekerheid is Trudy mantelzorg komen verlenen, wat toch wel een fijn idee is. Ik bedoel: ik kan natuurlijk best enige (langere) tijd alleen blijven zonder direct gevaar voor lijf en leden; maar anderszijds ben ik dezer dagen tamelijk wiebelig en is het toch wel fijn om op iemand terug te kunnen vallen ... De woensdag is dus voor mij redelijk normaal verlopen; voor Julia was het helaas géén verjaardag-dag.
En vandaag, donderdag, is ook weer zo'n gewone dag geweest. Thuiszorg, een meneer van het maatschappelijk werk - hoe moet Juia, in practische zin, na mijn overlijden verder; bijvoorbeeld op het gebied van huisvesting; redelijk wat energie vandaag en niet al te misselijk. En dat betaalde zich uit.
De laatste dagen begon ik een beetje het gevoel te krijgen dat het niet opschiet; alle dagen zijn zo'n beetje het zelfde, er zit weinig vooruitgang in m'n "kwaliteit van leven": ik blijf te zwak, misselijk, kom nergens toe, lig véél, tè veel, in m'n bed omdat ik maar moe blíjf ... Vandaag had ik zoiets van "dat moet nou maar eens afgelopen zijn". Ik voelde me vanmorgen (zeker in vergelijking met de afgelopen dagen) redelijk energiek; dus heb ik geprobeerd die energie zo gespreid mogelijk over de dag aan te wenden ... Onder andere, ná het bezoek van de meneer van het MW, om m'n bureau in m'n werkkamer op te ruimen; zodat ik daar de komende dagen (gewoon dagelijks één of twéé uurtjes) weer 'ns wat kan gaan dóen; de belastingaangifte 2011, bijvoorbeeld; wat studeren (ik ben nog allerlei boeken aan het lezen die ik interessant genoeg vind om me op te concentreren), papieren uitzoeken en opruimen ... Er is genoeg te doen!
Bovendien, blijven hangen in lethargie ... Da's toch geen "kwaliteit"?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten