Vandaag de tweede chemo; dus even heel kort.
Vannacht goed geslapen (gelukkig, vooafgaand aan zo'n dag), bijtijds op, bijtijds (09:15; om 09:30 gepland) in het ziekenhuis. DRUK! Afdelinkje vol! Plus familieleden ter ondersteuning!
Weer kanjers van verpleegkundigen, je merkt dat ze vaker 'n infuusje aanleggen ... Kletsen lekker met je mee, stellen je helemaal op je gemak, "komt 't prikje hoor" en klaar is Jan ... En dan is "liggen blijven" m'n devies ... gewoon afzien tot pakweg 15:00 uur.
Tussendoor bezoek van de diëtiste: ik moet nu ook "bouwsteentjes" gaan eten: 'n soort gebakjes (http://www.bouwsteentjes.nl/) die eigenlijk alleen maar calorieën becatten (maar bèst wel lekker zijn, trouwens!). Ik val nog steeds af en de diëtiste wil m'n gewicht "stabiliseren" ... maakt niet uit op wélk gewicht (nou ja ... 40 kilo ... neuh ... dan is 't ècht mis) als 't maar stabiel wordt! Vermagerd màg, tè mager niet ...
En verder doorgaan zoals 't nu gaat. 't Vezelrecept, dat ik gisteren noemde (tip van Jan sr.) moet ik vooral mee doorgaan: 'n klein bakje en VEEL bij drinken ('t stimuleert wèl de darmen máár: 't onttrekt vocht aan de maaginhoud en kan zodoende tot verstopping leiden; bovendien zwelt 't lekker op en geeft daardoor een "vol" gevoel, waardoor je dan weer te weinig eet); nou ja, dat lukt wel! Glazen, bekers, koppen vol. Het advies is 1,5 liter / dag - ik zit daar RUIM boven. Maar ook de magnesiumtabletten en het citroendrankje moet ik blijven gebruiken: de chemo-middelen kunnen óók tot constipatie leiden!
En nog bezoek van Hilde, één van de gespecialiseerde oncologieverpleegkundigen; die heeft nu ook extra - verpleegkundige - hulp ingeroepen via maatschappelijk werk; het wordt Julia gewoon te zwaar. Tja, dan zal ik me er bijvoorbeeld aan moeten overgeven dat ik gewassen wordt door een ander op een tijd dat het die ander schikt ... 't zij zo, daar leg ik me tamelijk makkelijk bij neer. En waarschijnlijk moet er dan toch maar een rolstoel komen, zodat m'n actieradius wat groter wordt ... tja, dat soort dingen gebeurt ...
En dan nog dit: eigenlijk was er geen contact tussen de patiënten onderling. Iedereen had tenminste één begeleider/bezoeker bij zich en zat daarmee te praten. Tot opeens ... zo rond de lunch ... ik maakte een opmerking tegen de man in de diagonale hoek tegenover me (weet niet eens meer waarover), we schoten in de lach, kwamen in gesprek over de bekende koetjes en kalfjes, buurvrouw kwam in 't gesprek, overbuurvrouw duurde wat langer maar schakelde uiteindelijk ook bij ... en kort later ging het gesprek over levenshouding, dóórleven na slecht nieuws, de belangrijkheid van mensen die van je houden en waar jíj van houdt ... de relativiteit van bezit en status ... en langzamerhand ging ieder weer richting huis ... we kennen niet elkaars naam, elkaars bezigheden ... maar, op één of andere manier, wèl elkaar ...
[Mhhh ... toch nog 'n heel verhaal geworden ... maar ja, ik wil m'n dagboek wèl wat bijhouden, morgen weet ik 't misschien niet allemaal meer ...]
net voor ik ga slapen nog even gekeken of Jan inmiddels de energie had om nog ff te bloggen. Ik zag van wel maar het is FF. Of Jan (jij) typt heeeel snel en denkt heel snel of je doet er erg lang over met lange tussenpauzes. Ik ben blij dat je overal kleine lichtpuntjes in de duisternis ziet en zo positief met je slechte gezondheid om kan gaan. Hoe zo? gezonde geest gezond lichaam?? gaat dus niet altijd op.
BeantwoordenVerwijderenBroer hou je goed als het lukt en als het niet lukt helpt je omgeving je er weer bovenop.
Per E-mail kreeg ik een reactie van Janny, die ik hierna weergeef:
BeantwoordenVerwijderenLieve mensen,ik heb net het verslag van Jan gelezen. Bijzonder, zo'n gesprek op de chemo- afdeling. Mensen die elkaar verstaan,in datgene waar het om gaat!
Wat fijn dat er zo'n goed begeleiding is. Over die gebakjes heb ik laatst wat gelezen in Cazcade, het blad van het ziekenhuis. Schijnt lekker te zijn én zeer goed.
Hopen en bidden dat Jan goed door deze kuur komt en dat het goed doet!
Alle goeds! Goed uitrusten allebei!
Lieve groet,
Janny
Het is inderdáád apart hoe zo'n gesprek ontstaat en verder gaat ... dat geeft een warm gevoel van wederzijdse betrokkenheid tussen volslagen vreemden ... een mini-roman ...