Zondag 25 december 2011: Eerste Kerstdag

Vanmorgen zijn we opgestaan met een echt Kerstgevoel. Hoe dan ook, het ís Kerstmis 2011 en we víeren Kerstmis. Niet door lang en copieus te ontbijten, maar door ons voor te bereiden op de komst van Thomas en Janny van de priorij, op de komst van de Blijde Boodschap.

We lezen de prefatie van Kerstmis en het Evangelie en bidden samen het Onze Vader. De communie wordt aan Julia en mij uitgereikt. We sluiten af met een gebed. Ik heb het koud en ben moe, blij, innerlijk verwarmd, vol levensenergie.

We drinken samen koffie. Thomas en Janny hebben een stukje van de magnoliatak meegenomen: VOLOP in bloei nu. Tijdens de Viering in de Kerstnacht (Thomas ging voor; zijn preek kun je te zijner tijd vinden op http://abdijvanberne.nl/index.php?option=com_content&view=category&id=42&Itemid=135  )waren de eerste knoppen open gegaan ... vandaag tijdens de Viering bloeide de tak uitbundig.

Mens, wat een symboliek! Kerstmis, dag van een nieuw begin, nieuw leven, dag ook van boete (geassocieerde kleur: paars) om de misbruikschandalen in de Roomskatholieke Kerk - en dan een (paars en wit) bloeiende magnoliatak die precies op het goede moment haar bloemen toont ... 'n klein wonder.

Na enkele uren slaap heb ik voorlopig voldoende energie opgebouwd om samen met Rita en Jan een gezellig Kerstmaal te houden. En het wás gezellig - en lekker! Héérlijke vishapjes (zalm, méér dan voortreffelijke haring, grote garnalen met een door Julia gemaakte dressing, tonijn, forel) op "stokbroodcarpaccio": door Rita DUN gesneden plakjes stokbrood - dat kan ze verdraaid goed! En HOMPEN stokbrood heb ik een hekel aan ... Verder nog een salade van veldsla, ijs met een glaasje dessertwijn ... een copieus feestmaal, absoluut.

Het was even voorzienbaar dat Julia en ik de Kerst getweeën zouden doorbrengen. Op zich is daar niets mis mee, maar Kerstmis vieren doe je - vind ik - met anderen samen, juist om het kerstgevoel te delen. Dus toen ik hoorde dat Jan en Rita óók alleen zouden zijn had ik zoiets van "komop!". Uiteindelijk, de kans is niet gering dat dit mijn laatste Kerst is ... Ook in díe zin is een bloeiende magnoliatak een tranentrekker ...