De 7e dag! Dat is de dag waarop de laatste chemicaliën geacht worden m'n lijf te hebben verlaten! Ok, we nemen dan nog, voor de zekerheid, een dag extra; het heeft namelijk consequenties voor de verpleging en verzorging: het toilet dubbel doorspoelen; ondergoed en handdoeken met handschoenen aanpakken, dat soort dingen ... (kennen jullie die film nog? E.T.? Stel je vóór: ik sta in m'n blote kont in de douche en de wijkverpleging, volledig gekleed in uniform, mèt handschoenen, mèt mondkapje en mèt 'n geel latex operatieschort helpt me met afdrogen ...)
Vandaag weer een wat mindere dag wat betreft m'n energie. Hoewel ... We waren rond 6:30 op, ik ging er pas tegen 11:00 weer even in, rond 13:30 weer eruit en om 15:30 weer slapen. Eigenlijk ben ik best wat uurtjes wakker, uit bed èn aktief met vanalles geweest! M'n blog, opschonen van mails en bestanden, de palliatief verpleegkundige is geweest (waarmee dus ook van alles wordt besproken) ... Ik heb lekker en goed gegeten ... Eigenlijk was het een beste dag!
Volgende week gaan Julia en ik eens een afspraak maken bij een tweetal hospices in deze buurt. We weten natuurlijk niet of het er van komt, maar het is niet uitgesloten dat mijn sterfhuis niet thuis is - en als ik het ziekenhuis kan vermijden, GRAAG! Maar dan is het wel van belang te weten waar ik wèl terecht wil komen, zodoende ...
Gisteren had Julia een nichtje van haar aan de telefoon, die twee jaar geleden haar zusje door kanker heeft verloren. Al pratende kwam een aspect aan de orde waar ik tot nog toe niet echt bij stil had gestaan: kanker kan zich uitzaaien naar de hersenen, met een veranderde persoonlijkheid als gevolg. Ik bid dat zoiets me niet overkomt. Ik ga er vanuit dat iedereen die op me betrokken is - vooral Julia - daar een open oog voor heeft! Als dàt zou gebeuren, als ik door een hersentumor (of -infarct, dat kan natuurlijk ook ...) zou gaan veranderen ... Ik weet niet wat er dan moet gebeuren, maar bedenk: mijn blog, de notities die ik voordien heb gemaakt, díe zijn van mij; de geest die dááruit spreekt, dat is de echte Jan!
Elly reageerde:
BeantwoordenVerwijderenJa, Jan, in je blogs laat jij je zien zoals jij zelf bent, opener dan ooit, over wat je beleeft en hoe het er in jouw binnenwereld aan toe gaat. Deze communicatie tussen jou en ons, de mensen die van je houden, gaat nooit verloren en zal altijd bij ons blijven.
De situatie is zoals-ie is. Triest, verdrietig, pijnlijk ook. Dit laatste vooral voor jou, in je lijf dat 't af laat weten. Maar bij dit alles is er de hoop dat dit ook een goede periode is. In jouw leven en in dat van ons. Goed in de zin van mede-leven met jou en je lieve vrouw. Blij ben ik met je positieve houding en met de kracht waarmee je die overbrengt naar ons allen. Veel deel je met ons en ja, Jan daar ben ik ontzettend blij mee en ook als je er eens niet meer bent zal dat voor altijd bij mij blijven. 't Gevoel dat mijn "kleine broertje" een wijs en warm mens is, die, zolang hij daar de energie voor heeft in kontakt blijft met anderen en daar héél veel mee geeft. Lieve Jan, ik dank je daarvoor. Elly.
Els, een oud-studiegenote van Julia, heeft een heel lieve reactie gemaild:
BeantwoordenVerwijderenLieve lieve Julia,
Via jouw prachtige site van je schilderijen kwam ik op het BLOG van Jan terecht.
Hij kan met woorden schetsen wat zijn GEVOEL is!
Ik zat soms met een glimlach, soms met een traan te lezen.
Wat een bijzondere momenten, moeilijke, mooie, ontroerende, zware, lichte, donkere en warme, hebben jullie met elkaar zo!
God geve dat dit een troost kan en mag zijn voor jullie en alle lieve mensen om jullie heen.
Ik heb Jan nooit mogen ontmoeten, maar wil je hem de groeten doen en heel voorzichtige knuffELS misschien erbij?
Jij ook veel groeten en nog meer knuffELS, dag lieve Julia!
Nou lieve Jan, dan op deze manier ook contact met jou.Hoeft het niet via Julia, grote groet en veel knuffELS erbij.
BeantwoordenVerwijderen